Dialoogtraining, ik?
Begin dit jaar werd ik gewezen op de dialoogtraining. Waarom werd ik er eigenlijk op gewezen? Ik kom graag in contact met mensen. Maar er was ook nog een ander antwoord. Het verbaal in contact komen en blijven gaat me heel goed af maar ik had ook wel het gevoel dat het soms beter kan. Met minder woorden meer duidelijk kunnen maken en met minder vragen de ander beter kunnen begrijpen, zoals de training belooft, dat zou ik wel willen leren.
Samen oefenen
Met een open houding ben ik op de training afgestapt. Het contact met de andere deelnemers, het bespreken van het programma, het doorlopen van de oefeningen, een gezamenlijke lunch en uiteindelijk terugkijken op de training heeft me beslist wat gebracht.
Levenslang oefenen
Hoewel we ons hele leven al met elkaar praten is er altijd nog veel te leren. Beter luisteren, mijn gesprekspartner niet onderbreken en meer tijd nemen om na te denken over een opmerking of een vraag. Of juist even niets meer vragen of zeggen. Kortom, meer uit een gesprek halen voor mijzelf maar ook voor de mensen met wie ik in gesprek ben. Hierbij maak ik overigens geen verschil tussen gesprekken op het werk of met familie en vrienden. In beide gevallen is elkaar goed horen en begrijpen van belang voor een goede verstandhouding.
Nooit te oud
En ook op mijn leeftijd van 60 jaar, laat ik zeggen juist op mijn leeftijd, was het goed om te zien dat onder andere mijn houding, techniek en verwachting tijdens mijn gesprekken best tegen het licht gehouden mochten worden. Het is goed om te beseffen dat ik niet alle wijsheid in pacht heb. Ik ontdekte dat de manier waarop ik mij uitspreek soms heel anders kan overkomen dan ik dacht. En ook andersom, de indruk die ik van mijn gesprekspartner kan krijgen kan mij op een verkeerd been zetten.
Spiegel
De training heeft me een spiegel voorgehouden die ik zelf weinig te zien krijg. Het was dan ook confronterend en soms beslist ook komisch om in te zien hoe ik in gesprek kan zijn. Omdat ik mensen graag behulpzaam ben is er bij mij ook ingeslopen dat ik ongevraagde adviezen geef tijdens een gesprek. Hoe goed bedoeld ook, de mensen met wie ik in gesprek ben, zijn vaak helemaal niet gediend van ongevraagd advies. Zelfs toen ik bewust op deze eigenschap ben gaan letten tijdens de oefeningen viel me op dat dit toch weer de kop op stak zonder dat ik het zelf door had.
Al met al heb ik een leuke en leerzame dag gehad waarbij er oefeningen en handvatten zijn meegegeven om bijvoorbeeld een discussie makkelijker in een dialoog om te zetten en mijn gesprekken prettiger te laten verlopen. En nog steeds geef ik graag advies maar het lukt me vaker om dan te vragen “Mag ik je advies geven?”
Willem Zevenbergen – Zeist